Postępowanie fizjoterapeutyczne po rekonstrukcji mięśni stożka rotatorów lub po operacji obrąbka stawu ramienno-łopatkowego typu SLAP

Urazy mięśni są częstym zjawiskiem wśród osób, które aktywnie uprawiają sport. Do przykładowych kontuzji zaliczają się np. zerwanie mięśni stożka rotatorów lub uszkodzenie SLAP, które obejmuje obrąbek stawu ramienno-łopatkowego. Każda z tych sytuacji wymaga interwencji chirurgicznej, a następnie konkretnego podstępowania fizjoterapeutycznego, które pomoże przywrócić pełną sprawność kończyny.

Charakterystyka kontuzji

Zarówno zerwanie mięśni stożka rotatorów jak i uszkodzenie SLAP obrąbka stawu ramienno-łopatkowego są kontuzjami typowymi dla sportowców. Najczęściej pojawiają się u osób, które trenują sporty z elementami rzutów i unoszeniem rąk w górę. Są typowymi kontuzjami koszykarzy, siatkarzy, a także tenisistów i miotaczy. Zazwyczaj wymagają leczenia operacyjnego i odpowiedniego postępowania fizjoterapeutycznego. Urazy tego typu mogą też powstawać podczas pływania lub są efektem przewlekłych zmian zwyrodnieniowych. Uszkodzenia mięśni stożka rotatorów są też konsekwencja wykonywania niektórych zawodów, takich jak malarz pokojowy czy budowlaniec – wymagających unoszenia rąk w górę często ze sporym ciężarem. Typowe objawy tej dysfunkcji to:

• ograniczenie ruchliwości stawu barkowego,
• osłabienie siły mięśniowej,
• dolegliwości bólowe, przy dźwiganiu, skręcaniu i unoszeniu ramienia,
• dolegliwości bólowe w nocy,
• przeskakiwanie w barku lub trzeszczenia – okazjonalnie.

Podobne objawy dotyczą obu typów kontuzji zwłaszcza, że często występują one wspólnie. Leczenie również przyjmuje podobny kierunek. W przypadku zerwania mięśni stożka rotatorów wykonuje się jego rekonstrukcję. Polega ona na przymocowaniu uszkodzonych mięśni na głowie kości ramiennej. Z kolei leczenie uszkodzenia SLAP jest uzależnione od jego stopnia. Uszkodzenie typu II wymaga interwencji chirurgicznej, która polega na artroskopowym zszyciu i przymocowaniu danego fragmentu za pomocą specjalnych kotwic.

Rehabilitacja 

Jak w przypadku większości kontuzji związanych z układem kostno-mięśniowo-stawowym warunkiem powrotu do pełnej sprawności jest odpowiednia rehabilitacja. Program fizjoterapii, prowadzonej w gabinetach Fizjomotus obejmuje trzy etapy ćwiczeń progresywnych.

• Etap I - jest nastawiony na gojenie tkanki i trwa od 4 do 6 tygodni. W tym okresie ogranicza się ruch do unoszenia kończyny pod kątem maksymalnie 90 stopni. Należy też unikać rotacji. Na noc ramię umieszcza się w ortezie, a w ciągu dnia- w specjalnej łusce.
• Etap II – oznacza włączanie dodatkowych ćwiczeń, które poszerzają zakres ruchu kończyny i wzmacniają mięśnie obręczy barkowej. Do 8-go tygodnia nie jest zalecane stosowanie ćwiczeń oporowych. Po 12-tym tygodniu zazwyczaj ramię odzyskuje sprawność, która pozwala na intensywniejsze ćwiczenia. Uzupełnieniem fizjoterapii są masaże, które mają zmniejszyć dolegliwości bólowe oraz zmniejszyć napięcie mięśni, będące efektem unieruchomienia kończyny.
• Etap III – trwa od 12 tygodnia do końca 6-go miesiąca i jest okresem stopniowego wzmacniania mięśni stawu parkowego oraz odzyskiwania jego pełnej ruchliwości.

Pełne wyzdrowienie i możliwość powrotu do regularnych treningów pacjent odzyskuje po 6-ciu miesiącach. Uczestnictwo w zawodach jest możliwe dopiero po roku od przeprowadzenia zabiegu.