Kiedy żona może ubiegać się o alimenty?

Omawiany problem jest natury ogólnej i może dotyczyć każdego z dwojga małżonków, niemniej świadomie zatytułowaliśmy tak, a nie inaczej nasz artykuł, gdyż to właśnie kobieta zdecydowanie częściej  niż mężczyzna  popada w różnego rodzaju kłopoty wywoływane pewnymi materialnymi brakami dotyczącymi prowadzenia wspólnego gospodarstwa. Akceptując ten niepodważalny fakt, zastanówmy się więc, na co może liczyć żona w sytuacji gdy mąż nie łoży wystarczających środków na zaspokojenie podstawowych potrzeb rodziny.

Prawa i obowiązki małżonków w zakresie wzajemnej pomocy

Podstawą naszych rozważań jest kodeks rodzinny i opiekuńczy, który regulując prawa i obowiązki w związku małżeńskim, mówi, że współmałżonkowie winni są sobie wspólne pożycie, wierność, współdziałanie oraz w najbardziej interesującej nas tutaj kwestii  pomoc wzajemną. Z tej ostatniej powinności wynika jasno, że mąż i żona muszą razem utrzymywać swój dom i wspólne dzieci. Niestety, wcale nierzadkie bywają sytuacje, kiedy to mąż jednak niewystarczająco albo i czasem nawet wcale nie dokłada się finansowo do wspólnego gospodarstwa.  Zauważmy jeszcze, że nasze tutaj rozważania dotyczą małżonków nierozwiedzionych i niepozostających w separacji. O tym, co w takiej sytuacji i kiedy może zrobić żona, opowiadali nam prawnicy z Kancelarii Adwokackiej MORAWSKA z Gdańska specjalizującej się w prawie rodzinnym, karnym i gospodarczym.

Kiedy i jak egzekwować od męża pieniądze na utrzymanie wspólnego gospodarstwa?

Zanim przejdziemy do udzielenia odpowiedzi na zadane pytanie, zwróćmy jeszcze uwagę na jeden zapis wspomnianego wcześniej kodeksu. Otóż czytamy w nim owszem, że każdy z małżonków ma obowiązek przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny, lecz zgodnie ze swoimi siłami i możliwościami. Zapis  ten oznacza między innymi, że kwoty finansowania wspólnego gospodarstwa przez każdego z małżonków z osobna nie muszą być równe.

Ta ostatnia konstatacja podpowiada nam, kiedy żona może starać się o alimenty: zawsze jeśli tylko  mąż w niewystarczającym stopniu dokłada się do utrzymania wspólnego gospodarstwa, nawet wtedy, gdy jej osobisty wkład finansowy z uwagi na obiektywnie uzasadnione okoliczności będzie  mniejszy, a nawet i zerowy. Prawo mówi także, że w trakcie trwania małżeństwa, wysokość stopy życiowej obojga małżonków powinna być podobna, co oznacza, że żona, dochodząc swoich roszczeń, wcale nie musi znajdować się w niedostatku.

Używając tutaj pojęcia „alimenty”, posługujemy się skrótem myślowym. W rzeczywistości alimenty można uzyskać dopiero po rozwodzie. Niemniej nawet w trakcie trwania małżeństwa żona może zawsze uzyskać sądowe nakazanie przekazywania na swoje ręce części dochodów męża, jeśli ten nie wywiązuje się należycie ze swoich finansowych obowiązków.