Jak cassapanca stała się kanapą? Krótka historia popularnego mebla 

Kanapy są obecnie jednymi z najbardziej popularnych mebli wypoczynkowych. Oferują bardzo duży komfort użytkowania. Swoją pozycję zawdzięczają też niekwestionowanej uniwersalności zastosowań: to meble, które doskonale nadają się do siedzenia, do spania i do przechowywania. Aż trudno uwierzyć, że praprababką kanapy była twarda drewniana skrzynia. 

Cassone, czyli skrzynia, pojawiła się i rozpowszechniła we włoskim renesansie na przełomie XV i XVI w. W zamożnych domach Sieny i Florencji przybrała formę niezwykle ozdobnej, bogato rzeźbionej i złoconej skrzyni. Używano jej do gromadzenia posagu, a płaskie wieko pełniło rolę siedziska lub stołu. Taki był początek drogi rozwojowej, której efektem są współczesne kanapy i narożniki. 

Cassone staje się cassapancą 

Popularność cassone była tak duża, że szybko stała się ona standardowym wyposażeniem wszystkich zasobniejszych domostw. Aby uczynić ją jeszcze wygodniejszym meblem, do siedzenia dodano oparcie i poręcze (podłokietniki). Dzięki temu skrzynia mogła oderwać się od ściany i zajmować miejsce w dowolnym miejscu pomieszczeń.  

Renesans włoski jako prąd kulturowy promieniował na całą ówczesną Europę. Wraz z szerzeniem się nowych idei, obyczajów, ideologii i prądów w sztuce rozpowszechniała się też moda na wystrój wnętrz na modłę włoską. Dzięki temu cassapanca zaczęła pojawiać się na arystokratycznych i mieszczańskich salonach w wielu krajach, również na północy Europy. Mebel stopniowo ewoluował – zmieniał swoje funkcje i formę. 

Kiedy pojawia się pierwsza kanapa? 

Zanim powstała pierwsza kanapa, wielką popularność zdobyła turecka sofa – efekt europejskich podbojów Imperium Osmańskiego. Niski, bardzo miękki i wygodny mebel w kształcie nawiązującym do konchy, bez wątpienia wpłynął na ewolucję cassapancy. Twarda skrzynia doczekała się tapicerki i wyzbyła się funkcji pojemnika, którą przejęły komody i szafy. Cassapanca stawała się coraz wygodniejsza: twarde siedzenia wykładano materacami, a oparcie uległo lekkiemu odchyleniu, co znacznie podniosło komfort użytkowania  

Wszystkie te procesy trwały około 200 lat: pierwsza kanapa ujrzała światło dzienne w XVII w. Jednak te pierwsze kanapy były jeszcze bardzo odlegle od współczesnych – różniły się nie tylko formą, ale przede wszystkim wypełnieniem poduszek, siedzenia i oparcia. 

Sprężyny bonellowe i tworzywa sztuczne 

Początkowo tapicerowane elementy kanap wypełniane były wełną, trawą, ścinkami materiału, bawełną, końskim włosiem czy włóknem kokosowym. Specjalista ze sklepu meblowego ze sklepu Meblove24.pl podkreśla, że przełom w konstrukcji kanap nastąpił dopiero w XIX w.: – To wtedy pojawił się materac sprężynowy. Zastosowanie stalowych sprężyn okazało się skutecznym remedium na zapadanie się materacy: wypełniacze nie zbijały się już i nie twardniały, a materac pomimo intensywnego użytkowania zachowywał zdolność amortyzacji, był nieprzerwanie komfortowy w czasie długiej eksploatacji. 

XIX-wieczne kanapy pod względem komfortu siedzenia przypominały już w dużej mierze znane nam dzisiaj meble. Jedyne, czego im brakowało to różnego typu wypełniacze i okładziny z materiałów syntetycznych.  

Kanapa, czyli 3w1 

Znane dzisiaj kanapy są meblami nie tylko wyjątkowo komfortowymi, ale też wielofunkcyjnymi. Można powiedzieć, że historia zatoczyła koło: na współczesnej kanapie, podobnie jak 500 lat temu na cassapance możemy siedzieć, spać, zagrać w karty, a nawet zjeść posiłek. Z tą różnicą, że zamiast na gołym drewnie możemy korzystać z doskonale amortyzowanego materaca. Przestronne pojemniki na pościel, podobnie jak przed wiekami wnętrza drewnianych skrzyń, są bardzo wygodną przestrzenią do przechowywania. 

Poszerzeniem możliwości tradycyjnej kanapy są narożniki, oferujące jeszcze większy komfort relaksu i snu, a do tego zdolne przyjąć na spoczynek trzy i więcej osób. Największe kanapy narożne w pełni zasługują na miano domowych wysp relaksu i centrów życia towarzyskiego.