Jak powstaje zrębka energetyczna?

Już od czasów przedhistorycznych drewno wykorzystywane było przez ludzkość do rozmaitych celów – przede wszystkim służyło ono w charakterze paliwa. Mimo, że obecnie mamy wiele innych technologii, drewno wciąż może być bardzo wydajną metodą ogrzewania. W tym celu przerabia się je na tak zwane zrębki. Czym one są, jak się je produkuje i jakie są ich zalety?

Czym są zrębki energetyczne?

Wyjaśnimy na początku czym są zrębki. Nazywamy tak małe kawałki drewna – ich wielkość waha się od kilku milimetrów do około 10 centymetrów – które powstają w procesie rozdrabniania w maszynach zwanych rębakami odpadów drzewnych, czyli tych elementów drzewa, które nie znajdują innego zastosowania, np. nie da się z nich wytworzyć desek. Odpady drzewne dostarczane są między innymi z tartaków i wycinek lasów. Zrębki możemy podzielić na kilka rodzajów, wśród nich zrębki energetyczne, nazywane również opałowymi – są to zrębki przeznaczone do spalania w specjalnie do tego przystosowanych kotłach i uzyskiwania w ten sposób energii cieplnej – ich wartość energetyczna jest stosunkowo wysoka, wynosi od około 7 do ok. 12 MJ/kg. Wykorzystywane są bardzo powszechnie w różnych dziedzinach przemysłu oraz rolnictwie. Wysokiej jakości zrębkę energetyczną możemy zakupić w firmie Krex.

Jak powstaje zrębka energetyczna?

Do produkcji zrębki energetycznej może zostać wykorzystane zarówno drewno drzew liściastych i iglastych. Pierwszym etapem produkcji jest rozdrobnienie dostarczonych odpadów w rębaku – drewno jest w nim krojone na kawałki o wielkości około 50 mm. Następnym etapem jest suszenie. Co prawda żadna norma nie reguluje, jaka powinna być dopuszczalna wilgotność zrębek używanych do celów opałowych, jednak ze względów praktycznych standardowo zrębki suszy się przed dopuszczeniem do sprzedaży – drewno suche lepiej się pali, jest bardziej kaloryczne i pozostawia mniej popiołu. Wysuszone zrębki powinny być również odpowiednio składowane, aby ponownie nie zabrały wilgoci. Przede wszystkim unika się składowania ich na gołej ziemi pod gołym niebem – zamiast tego rozkłada się je na folii lub usypuje na betonowej powierzchni pomieszczeń o dobrej wentylacji. W takich warunkach zrębki zaczynają fermentować, wytwarzając ciepło, które je suszy. Proces suszenia taką metodą jest dość powolny (trwa nawet kilka miesięcy) jednak z punktu widzenia bardziej uzasadniony, niż suszenie mechaniczne przy zastosowaniu innych źródeł energii – pobór energii cieplnej wykorzystanej do szybkiego wysuszenia zrębek jest wyższy, niż wartość energetyczna samego produktu.