Rodzaje zdalnie sterowanych modeli jeżdżących

Modele RC (ang. radio-controlled) są znakomitą rozrywką nie tylko dla młodszego pokolenia, ale również tego starszego. Jak każde hobby wymagają zaangażowania czasu oraz pieniędzy. Należy pamiętać, że modele zdalnie sterowane nie są zabawkami, które można kupić w pierwszym lepszym supermarkecie, a ich wybór również jest szeroki. W tym artykule postaramy się wyjaśnić różnicę między poszczególnymi rodzajami jeżdżących modeli obsługiwanych za pomocą fal elektromagnetycznych.

Jak to działa?

Jeżdżące modele RC są wyposażone w nadajnik, odbiornik dwukanałowy oraz mechanizmy wykonawcze (serwomechanizmy, regulatory napięcia itp.), które tworzą układ zdalnego sterowania. Dzięki niemu osoba sterująca pojazdem może kontrolować jego zachowanie – kierunek jazdy oraz moc silnika. Komunikacja między nadajnikiem a odbiornikiem odbywa się poprzez fale elektromagnetyczne. Cały proces polega na tym, że w nadajniku ruch drążka sterowego przetworzony zostaje na odpowiedni sygnał, który odbierany jest przez znajdujący się w modelu odbiornik i przekazywany dalej do mechanizmów wykonawczych. Warto pamiętać, że liczba różnych czynności, które można kontrolować za pomocą aparatury (nadajnika i odbiornika) jest ilością jej kanałów.

Jakie są rodzaje zdalnie sterowanych modeli jeżdżących?

Modele RC można podzielić na dwa główne rodzaje – samochody torowe lub wyścigowe oraz samochody terenowe. Te pierwsze są przeznaczone do jazdy na asfalcie lub specjalnie przygotowanym torze wyścigowym. Mają one gładkie opony, niskie zawieszenie, bardzo dobrze prowadzą się w ciasnych zakrętach i są dosyć szybkie. Do samochodów terenowych zalicza się pojazdy mogące jeździć po różnorodnych nawierzchniach, nawet na asfalcie. Dzieli się je na kilka specjalistycznych podkategorii – wyjaśnia ekspert Składnicy Modelarskiej, która oferuje m.in. samochody zdalnie sterowane spalinowe i elektryczne, samoloty RC, drony, łodzie RC oraz helikoptery RC.

Wśród samochodów terenowych wyróżnia się takie pojazdy, jak: crawler – przeznaczony do jazdy po najtrudniejszym terenie, nawet po poukładanych w specjalną trasę kamieniach; crawler posiada sztywną oś pomiędzy kołami oraz duży skok amortyzatorów pozwalający na ogromną artykulację, która objawia się podniesieniem jednego koła bardzo wysoko przy kontakcie z podłożem wszystkich pozostałych w tym samym czasie; istnieją również konstrukcje ekstremalne, które posiadają obie osie skrętne osobno sterowane – są one jednak bardzo wolne i nie zeskoczą nawet z krawężnika; buggy – model najczęściej spotykany na terenowym torze, który posiada nawierzchnię z gliny lub innej ziemi, a elementem trasy są różne wybicia oraz lądowania; buggy ma nieduży skok zawieszenia, ale dobrze trzyma się w zakrętach i jest mniej wywrotny; monster – pojazd z największymi kołami, dużym skokiem zawieszenia oraz wysokim środkiem ciężkości; coraz mniej używany – popularność tego rodzaju konstrukcji przesunęła się w kierunku innych modeli; truggy – można pokusić się o stwierdzenie, że jest to skrzyżowanie dwóch poprzednio przedstawionych modeli; truggy posiada większe koła, ale jednocześnie szeroko rozstawione, co w połączeniu z niższym środkiem ciężkości gwarantuje mniejszą wywrotność; trial – wiernie odzwierciedla pod względem wyglądu prawdziwe pierwowzory w postaci Jeepa lub Land Rovera; w przypadku tego pojazdu skoki zawieszenia są mniejsze, a jego maksymalna szybkość jest porównywalna do szybkiego marszu.